De reis is ten einde. Alle tekeningen zijn op de blog gezet. Er valt niets meer te doen dan vaarwel te zeggen. Ik had gehoopt dat ik op een positieve noot kon eindigen, maar niets is minder waar. De oppositie blijft verdeeld. Dat kan als een positief groeiproces uitgelegd worden, maar het kan ook betekenen dat als Bashar valt het land een makkelijke prooi wordt voor alweer een ‘ruling family’ naar Ottomaanse snit. Intussen blijft het regiem incidenteel en gericht optreden en doden maken. Syrië is de eer te beurt gevallen het eerste land te zijn met een via YouTube gevoerde opstand. Wat wederom bewezen heeft dat de werkelijkheid altijd te manipuleren valt. In de afgelopen maanden heb ik veel over Syrië geleerd vooral door het volgen van ‘Syria Comment’. Syrië en de Syriërs hebben mijn hart gestolen. Misschien wel omdat het een verrassend autarkisch land is. ‘The Angry Arab’ schrijft op zijn Blog: ‘Free Syria is destined to become dominant in the Arab world, especially in the fields of arts, culture, literature, and tourism.‘ Ik ben er klaar voor.