33 Om toch wat te verdienen beginnen veel jongeren voor zichzelf. Zoiets kan natuurlijk alleen met steun van familieleden en dorpsgenoten. Onze buurjongen Hamdi (ook familie van Mohammed de Bawab) heeft een diepte investering gedaan met de aankoop van een gloednieuwe TukTuk. Een TukTuk is een uit Zuid Oost Azië over komen waaien motortaxi. Ze zijn goedkoper en langzamer dan de taxi en kunnen maar twee passagiers meenemen, maar voor het interdorpsvervoer zijn ze ideaal. De TukTuk van Hamdi had een ere plaats in de ontvangstruimte van de familie waar ik hem ook getekend heb. De meeste klanten van Hamdi zijn schoolkinderen die door de ouders naar een andere dan het dorpsschooltje worden gestuurd of naar de middelbare school in Gurna gaan. Hij werd ons telkens aanbevolen, maar we liepen liever naar de doorgaande weg om een goedkope groepstaxi te nemen of hij kon niet en we moesten het met een ander stellen die tot grote ergernis van Bert te hard sjeesde. Maar toen we op een dag ‘grote’ boodschappen moesten doen en daarvoor niet naar Luxor wilden, was het dan zover. En wat een genot het was. Hij reed niet alleen rustig en veilig, hij bracht ons ook naar de winkels die we anders nooit zouden hebben gevonden. Zoals de banketbakkerij van Atta een meester bakker die ooit in één van de Golfstaten in een 7 sterren hotel had gewerkt en nu in een achterafstraatje in Gurna, naast een manege met luxe paarden voor westerlingen een winkel had geopend. Hij was beter en goedkoper dan Twinky de ‘wereldberoemde’ bakkerij in Luxor! Zijn koekjes bleken niet aan te slepen, nadat men eerst de neus had opgetrokken omdat er geen Twinky op de doos stond. Wij waren Hamdi TukTuk eeuwig dankbaar. (55 Egypte 15)