24 In de Islamitische wereld moet er wel iets heel bijzonders aan de hand zijn als een vrouw niet trouwt. Ook lesbiennes trouwen en niet met elkaar. Ik ken slechts één voorbeeld in de Islamitische geschiedenis van een vrouw die vrijgezel is gebleven: Rabia Basri een soefi heilige uit de achtste eeuw. Op het platteland wordt een meisje meestal uitgehuwelijkt aan een familielid en trekt na het huwelijk ‘bij haar schoonmoeder in’. Ze wordt daarmee ontdaan van haar identiteit en soms zelfs van haar naam en komt onderaan de ladder van de familie hiërarchie als huissloof. De enige manier om in het familiegebeuren carrière te kunnen maken is door zonen te baren. Het krijgen van alleen maar dochters is bijna net zo erg als helemaal geen kinderen krijgen. Het spelt eenzaamheid en behoeftigheid. De vrouw hoort bij het huis en een man refereert aan zijn vrouw als aan zijn huis ‘Beit’. Haar status dankt ze vervolgens aan haar oudste zoon, naar wie ze genoemd wordt: bijvoorbeeld Umm Farouk, de Moeder van Farouk. Uiteindelijk als haar zonen trouwen en haar schoondochters geven, heeft ze het toppunt van haar macht bereikt. Afhankelijk van haar persoonlijkheid vult ze die macht dan in. Ik weet niet of het komt doordat Bert en ik vrouwen zijn, of dat het een voorbeeld is van ‘invoegen’ maar wij leerden alle vrouwen in ‘onze’ omgeving bij de eigennaam kennen en ze verhaalden ons vaak ook op hun individuele geschiedenis. Op de tekening staat onze buuf Sayda uit Hezbit Basily zittend op straat met één van haar gevleugelde have. Één van haar dochters was getrouwd met een zoon van Mohammed onze Bawab. (24 Egypte 15)