26 Het traditionele huis waar meestal meerdere generaties wonen, is ruwweg in tweeën gedeeld: het publieke deel en het privé deel. Het publieke deel is een grote ruimte waar meerdere, al of niet bekleedde houten rustbanken staan. Daar ontvangen de mannen van het huis mannelijke familieleden en gasten. Ook westerse vrouwen. Als je jong bent als bezienswaardigheid en als je oud bent uit prestige. Op de tekening staat een deel van zo’n ontvangstkamer. De deur is open en laat een stuk van het erf zien met de minaret van de buurtmoskee op de achtergrond. Een inwonende zoon en bezoekende zwager zitten bij elkaar terwijl anderen in en uit lopen. Een kleinzoontje doet de bediening. Mannen die van ver komen kunnen er ook slapen. Beddengoed ligt in de vensterbanken opgestapeld. Ik zit aan een tafel te tekenen. In het huis van een weduwe was de ruimte gesloten en werd alleen geopend als veel familie tegelijk op bezoek kwam. In weer een ander huis werd het ook als garage gebruikt. Een volwassen man laat ons in zijn oude familiehuis een gat in de muur zien afgesloten met een deurtje waarin grootvader de familie papieren bewaarde. Een ander gat in de muur herbergde zijn favoriete duiven. Tegenwoordig zijn er veel ‘nucleaire’ families, ook op het platteland. Dan is de publieke ruimte veel meer zoals de zitkamer bij ons en biedt ook plaats aan vrouwen en kinderen. (57 Egypte 15)